Coccinella magnifica Redtenbacher, 1843

García, Fede García, 2018, Sobre alg ̇ ns mirmecófilos galegos, cunha especie nova para España, Microdon myrmicae Schönrogge et al., 2002 (Diptera: Syrphidae), e Coccinella magnifica Redtenbacher, 1843 (Coleoptera: Coccinellidae) nova para Galicia., Arquivos Entomolóxicos 19, pp. 139-146 : 141-142

Coccinella magnifica Redtenbacher, 1843

Aínda que pola relación que manteñen tanto reirreis coma formigas cos áfidos os dous taxóns veñen a atoparse frecuentemente na natureza, nos Coccinellidae hai poucas especies mirmecófilas ( Vantaux et al., 2012), entre as cales atópase C. magnifica .

É unha especie distribuída por grande parte do Paleártico ( Godeau, 2007), moi semellante ó reirrei de sete puntos Coccinella septempunctata Linnaeus, 1758 , da que é posible distinguila polo perfil do corpo máis globoso ( Fig. 5), polas manchas brancas nos epímeros posteriores ( Fig. 6), pola beira redondeada do frontal do pronoto ( Fig. 7) e pola escultura reticulada nos élitros ( Fig. 8 ) en C. magnifica , segundo Majerus (1989), Bensusan et al. (2006) e Eizaguirre (2015).

A ṡa asociación con formigas está ben establecida en Inglaterra e outras áreas europeas, aínda que noutras rexións podería non estar asociada a elas ( Donisthorpe, 1927; Sloggett et al., 2002).

As máis das veces está citada asociada con diversas especies de Formica do grupo rufa , que constṙen formigueiros dómicos con materia vexetal. O gran tamaño das colonias das formigas dese grupo supón que atenden grandes colonias de áfidos que ademais son máis persistentes no tempo ( Sloggett & Majerus, 2000).

C. magnifica é unha especie xeneralista en canto os áfidos sobre os que depreda. Atópase preto tanto dos niños das formigas e das ṡas pistas, coma nas colonias de áfidos atendidas por elas ( Sloggett et al., 1998; Godeau et al., 2009). Os seus ovos e larvas inducen menos agresividade por parte das formigas cas de C. septempunctata , pero non así nos adultos, nos que para facer fronte aos ataques teñen que empregar adaptacións etolóxicas ( Sloggett et al., 1998; Sloggett & Majerus, 2003; Godeau et al., 2009).

Material estudado:

— Parga, Guitiriz (Lugo). 5-VII-2014. 43º 9’ N 7º 50’ O. 450 m. Dous exemplares: un sobre formigueiro de Formica pratensis Retzius, 1783 , o outro sobre a xesta que estaba situada xusto á carón do mesmo niño. En ámbolos casos os reirreis estaban rodeados de formigas, xa que atendían áfidos na planta.

Formica pratensis é de distribución paleártica, sendo na Península Ibérica de presencia case xeral no norte e estando no resto restrinxida ás montañas ( Tinaut et al., 2011). En Galicia é una especie abondosa en medios abertos (obs. pers.); na localidade da cita prefire para a construción dos niños as beiras das fincas con prados. A ṡa asociación con C. magnifica xa era coñecida para Alemaña ( Sloggett et al., 2002).

Un exemplar depositado na colección do autor; o outro no MCNB (rexistro MZB-2018-0371).

Figures

Fig. 8.- Escultura nos élitros de: a.- C. septempunctata; b.- C. magnifica. As ḋas de Parga.