Brachyopa grunewaldensis KASSEBEER , 2000

Mielczarek, Łukasz, Żóralski, Robert & Trzciński, Paweł, 2019, Przegląd rodzajów Brachyopa Meigen, 1822 i Hammerschmidtia Schummel, 1834 (Diptera: Syrphidae) w Polsce, Dipteron (Oxford, England) 35 (4), pp. 140-177 : 146-147

Brachyopa grunewaldensis KASSEBEER, 2000

MATERIAŁ: Niziny Środkowopolskie. Ruda Milicka ad. Milicz [ XT51 ], 3 V 2002, 1 ♀, leg. M. WANAT, coll. ŁM (fot. 3 f) ( SOSZYŃSKI 2007) .

POZOSTAŁY MATERIAŁ (spoza Polski). ALBANIA. Hotolisht [ DL55 ], 29 IV 2017, 1 ♀, leg. ŁM . BUŁGARIA. Belogradczik [ FP33 ], 29 IV 2013, 1 ♂, leg. ŁM (fot. 3 e). Są to pierwsze stwierdzenia gatunku z Albanii oraz Bułgarii .

146

ROZMIESZCZENIE. Niemcy ( KASSEBEER 2000), Czechy ( MAZÁNEK 2009), Francja i Grecja (SPEIGHT 2017), Szwajcaria ( HAENNI 2010), Hiszpania (RICARTE et AL. 2013), Serbia (STEENIS et AL. 2019), Polska, Albania, Bułgaria (niniejsza praca).

Jest to gatunek, którego nazwa pochodzi od nazwy kompleksu lasów w zachodnim Berlinie (Grunewald), skąd został opisany ( KASSEBEER 2000). Jest bardzo podobny do B insensilis , od którego różni się obecnością włosków na proepimeronie oraz tarczką tylko częściowo pokrytą przez mikrotrichia. Oba gatunki mogą występować razem, a ich prawidłowe oznaczanie wymaga dużej ostrożności.

B. grunewaldensis podawana była z wycieku soku na kasztanie jadalnym Castanea sativa ( DOCZKAL et DZIOCK 2004) , z dziupli jesionu wąskolistnego Faxinus angustifolia , dziupli dębu pirenejskiego Quercus pyrenaica i portugalskiego Q. faginea (RICARTE et AL. 2013) , kwiatostanów klonu Acer ( KASSEBEER 2000) , gruszy Pyrus spinosa oraz jarzębu brekinia Sorbus torminalis (SPEIGHT 2017) . Larwy stwierdzono też w żerowiskach kruszczycowatych Cetoniidae (SÁNCHEZ-GALVÁN et AL. 2014) . Natomiast większość znanych okazów z Niemiec odłowiono przy użyciu pułapek malajskich.

Prezentujemy informację o pierwszym stwierdzeniu B. grunewaldensis z Albanii, Bułgarii oraz Polski. Samica z Polski została odłowiona na wycieku soku powstałym na kasztanowcu zwyczajnym Aesculus hippocastanii , wraz z innymi przedstawicielami rodzaju: B. bicolor , B. insensilis oraz B. scutellaris . W okolicy znajduje się dojrzały drzewostan dębowy będący siedliskiem kozioroga dębosza Cerambyx cerdo , którego żerowiska mogą być miejscem rozwoju larw B. grunewaldensis . SOSZYŃSKI (2007) umieścił B. grunewaldensis na liście krajowych gatunków Syrphidae (Fauna Polski) na podstawie powyższego okazu. Okaz z Albanii odłowiono na kwitnących tamaryszkach Tamarix sp. rosnących w dolinie rzeki Shkumbin. Okaz z Bułgarii odłowiono w pobliżu obszernej dziupli na buku razem z innym rzadkim, saproksylicznym bzygiem Pocota personata (HARRIS, 1780) .